J'ai tué ma mère

Hubert houdt niet van zijn moeder. Punt. Hooguit 17, ziet hij enkel, vol misprijzen, haar tuttige outfits, haar kitsch interieur, en de broodkruimels die in haar mondhoeken kleven terwijl ze smakkend eet. Naast deze irritante laagjes vernis, is zijn verwekster zelfs niet gespeend van enige manipulatiedrang en schuldgevoelens... Verward door deze obsessief-chaotische relatie, zoekt Hubert zichzelf in de enigszins marginale maar typische meanderen van de adolescentie : vol artistieke ontdekkingen, vriendschap, totale eigengerichtheid, seks- en zwaar gekleurd door de constante kribbigheid die hij voelt tegenover die vrouw die hij vroeger zo genegen was. Zijzelf weet ook niet zo goed meer hoe ze haar zoon dan moet benaderen. De eerste film van Xavier Dolan, nauwelijks 20, afkomstig uit Québec, was DE sensatie van het afgelopen Cannes filmfestival en is een mokerslag van jewelste, zowel op vormelijk (schitterende dialogen, bulkend van de pop- en cinematografische referenties) als op inhoudelijk vlak (een haat-liefde relatie tot op het bot ontleed-tot in den treure). De film wordt gedragen door de schitterende prestaties van Anne Dorval (bekend door de cultserie « Le Cœur a ses raisons ») en Xavier Dolan op kop.