Rosalie is een portret van een jonge vrouw die lijdt aan hirsutisme in het provinciale Frankrijk van 1870 en is geïnspireerd op het leven van de echte "dame met de baard", Clémentine Delait. Rosalie heeft iets weg van een kruisweg, een strafspiraal voor een circusfreak. Maar Stéphanie Di Giusto is meer gefascineerd door de emancipatie - body positivist avant la lettre - van deze heldin die in een gearrangeerd huwelijk wordt gegooid met een café-eigenaar van middelbare leeftijd (Benoît Magimel). Aanvankelijk kent hij haar harige geheim niet, en de scène van de huwelijksnacht is een must voor iedereen die naar de cinema kwam zonder iets over de inhoud van de film te kennen. Zou hij niet de gelukkigste man moeten zijn als hij zijn bevende vrouw uitpakt als een kerstcadeau?
In plaats van een strenge boerengemeente uit te beelden, draait de film vooral rond de seksuele verwarring die de sensuele Rosalie (Nadia Tereszkiewicz, vreemd genoeg overtuigend) uiteindelijk zal uitlokken, als ze zichzelf eenmaal accepteert als een fenomeen en ophoudt het haar op haar borst en kin te verbergen.
