Parvis, de zoon van verbannen Iraniërs met strakke t-shirts en peroxideblond haar, laat zich in zijn geboortestad in Duitsland graag vermaken door gestolen alcohol, raves en booty calls. Hij leeft voor het plezier, qoui! Wanneer hij veroordeeld wordt tot een taakstraf komt hij als tolk terecht in een asielzoekerscentrum. Daar valt hem Amon op die samen met zijn zusje Iran ontvlucht is. In dit semi-biografisch verhaal, doorspekt met verwijzingen naar de popcultuur, vertelt Faraz Shariat het verhaal van een intense eerste liefde. Deze prent biedt ons tegelijkertijd een gevoelig inzicht in de ervaring van migranten. Ze zijn verscheurd door tegenstrijdige gevoelens: vreemdeling in het land waar je woont, het gevoel uitgesloten te worden en de wanhopige strijd naar een permanente verblijfsvergunning.
