Grisélidis Réal raast voorbij als een meteoor. Ze kende de bordelen in München, en de zwarte G.I.'s die er rondhingen, van binnen en van buiten. De gevangenis kende ook geen geheimen voor haar. In de jaren '70 roept ze zichzelf uit tot 'revolutionaire Hoer'. Ze schrijft : Prostitutie is een kunst, een wetenschap en een humanistische praktijk, maar ze beschrijft ook de harde en rauwe realiteit zonder compromissen. Grisélidis schildert, tekent en schrijft op elk ogenblik haar eigen leven. Grisélidis is rebellie. Opgekleed, opgemaakt, al schreeuwend fladdert ze door de nacht. De film beschrijft het parcours van een vrouw, die anders is dan de anderen en toont ons een meervoudig portret van een heerlijke rebel waarachter een echte schrijfster schuilt.
