Als hij niet in de fabriek werkt, is Lalo een Argentijnse seks-influencer die zichzelf naakt in scène zet voor zijn duizenden volgers. Na een casting werd hij pornoacteur en speelde Emiliano Zapata in een film geïnspireerd op de Mexicaanse revolutie. Pornomelancolía is een concentraat van (impliciete) porno en (expliciete) melancholie, die eerst los van elkaar staan en dan samenkomen naarmate de repetitieve aard van zijn 'seriële neuker'-apparaat zich manifesteert. En hoewel Lalo geen gastarbeider is (zoals Ali van Fassbinder), geeft Pornomelancolía aanleiding tot een vergelijkbaar gevoel van innerlijke ballingschap, waarbij zijn isolement hem vervreemdt van de wereld om hem heen en van zichzelf, omdat hij behoort tot een parallel proletariaat, een sekswerker, een homoseksuele man, bemiddeld door het virtuele, waardoor hij in duistere stemmingen terechtkomt. De originaliteit van Pornomelancolía ligt in de onbepaaldheid van wat werkelijkheid is en wat fictie, in de manier waarop Abramovich alles uit Lalo's leven en werk zuigt, zelfs zijn aanwezigheid in de wereld.
