Penelope, zo vertelt Homerus ons, weefde overdag haar tapijt en ’s avonds maakte ze haar weefsel los. Zo is ook Pink Ulysses ontstaan. Geleidelijk groeide aan de hand van beelden (her en der gesprokkeld, ook uit klassieke films), aan de hand van muziek (geput uit het gekende en minder gekende repertoire), een weefsel van plaatjes en klanken, met als rode draad er doorheen een variatie op de Odyssee. Misschien was Penelope wel meer gaan houden van haar zoon, dan van die verre, afwezige echtgenoot? En misschien was Odysseus meer gaan houden van de “ideale Penelope” die hij in de tovenares Circe had gevonden, dan van de verre vrouw die al dan niet op hem stond te wachten in Ithaca? Misschien... zo gaat de fantasie haar gang. Hoe dat alles samenvalt in een film, een weefsel, is het geheim van Pink Ulysses, een ontdekkingstocht, een avontuurlijke dwaaltocht.
